Ήχοι της πόλης ή ''Μάτια μου …μαζεύω τα κομμάτια μου..''

ΚΥΡΙΑΚΗ 27/5/07

Πλησιάζει η εξεταστική και προσπαθώ να διαβάσω.. άλλη μια όμορφη μέρα με ήλιο.. Το μπαλκόνι μοιάζει ιδανικός τόπος για το παραπάνω εγχείρημα, αλλά δυστυχώς ο γείτονας μου έχει διαφορετική γνώμη.

Ακούγεται διαπασών το γνωστό-άγνωστο άσμα ‘Μάτια μου …μαζεύω τα κομμάτια μου…’..Του φώναξα να μην τα αφήνει στην μέση του δρόμου και χτυπήσει κανείς ..αλλά μάταια…..αυτός συνεχίζει να διαλύεται.

Προσπαθώ σαν άτομο να μην έχω στερεότυπα, να μην διαχωρίζω τους ανθρώπους αναλόγως τις μουσικές τους προτιμήσεις , αλλά αυτές οι σκέψεις επιστρέφουν στο μυαλό μου σαν ενοχλητικές μύγες πάνω στο γεμάτο πιάτο μου την ώρα που τρώω και πάντα η ίδια ερώτηση τίθεται….Γιατί οι άνθρωποι που ακούνε (σύμφωνα πάντα με τα δικά μου κριτήρια) ‘ποιοτική’ μουσική ( Χατζηδάκη, Μάλαμα π.χ. ) δεν τερματίζουν τον ήχο του στερεοφωνικού τους , είτε στην οικία τους , είτε στον αυτοκίνητό τους ; Γιατί οι άλλοι άνθρωποι που ακούνε την μουσική με τα βαθυστόχαστα νοήματα (π.χ. πω πω μου έφυγε ένας πόντος από το καλσόν..) θέλουν να την μοιραστούν με ένα ολόκληρο οικοδομικό τετράγωνο;

Ζητήματα που μπορούν να εξηγηθούν με την βοήθεια ειδικών (κοινωνιολόγων, ψυχολόγων. ανθρωπολόγων και κτηνιάτρων).Δυστυχώς δεν ανήκω σε κανέναν από τους παραπάνω κλάδους γι’ αυτό και ζητώ επαγγελματική γνωμάτευση.

Τώρα ακούγεται στο στερεοφωνικό του το ‘ αλλάζω διεύθυνση, αλλάζω σπίτι …μετακομίζω στην Θεσσαλονίκη..’

ΑΜΗΝ ΚΑΙ ΠΟΤΕ! Στο καλό και να μας γράφεις…